To GOD be the glory!

HAP111 = Hell
This is what you get for taking nursing. Hell. Hell. And, more hell. Thank God, Anatomy is finally over!

Kanina ay pumunta kami sa school para makita kung kami ay part ng mag-reremoval exams bukas sa Ana. The original announcement from the faculty was that they will be posting the names of those that will take the exams. Pero, as expected nagbago ang kanilang isipan (which, I think led to a better idea).

Ang siste. Ang bawat student ay pipila at ibibigay sa kanila ang isang strip of paper with your name on it at isa sa mga letters na ito: Passed, Failed, Removals.

Pagdating ko ng school, medyo konti lang ang tao. Its either ang mga tao ay nagluluksa o nagpaparty.

Marami akong chismis na narinig na medyo konti pa lang ang bumagsak (as of that time). Pero, hindi ako na-comfort ng mga chismis na yun. At, buong umaga up to the point na malaman ko yung judgment sa akin ay 'tachycardic' ako! As in! No joke.

So pumila na nga kami. At ako ay ang huling tao sa pila. Di ko narining at napansin yung mga reactions nung mga taong nauna sa akin kasi nga di ba super kabado ako. Pag abot sa akin nung strip of paper, crinumple ko siya kaagad dahil gusto ko pang ma-torture. So, binigay ko kay Rashid yung paper. Siya ang magaannounce ng aking kapalaran. Of course, alam ko na i-jojoke time niya ako at mag-iinarte siya na bumagsak ako. Umarte nga siya pero ang sinabi niya ay removals ako. Ako naman paniwalang-paniwala. "Okay lang," sabi ko. Tapos bigla ba naman, "Joke lang Kaye. Pasado ka!"

I screamed. As in screamed ha. GRABE! Di ako makapaniwala na pasado ako. At eto pa, naniwala ako sa arte ni Rashid na removals ako. Grabee! Hinug ko si Rashid sa sobrang kagalakan. At dahil sa super absorbed ako sa feeling of gratitude and joy, na-take for granted ko ang feelings ng iba kong friends.

Well, two of my friends ay mag-reremovals. Itago natin sila sa pangalang Iris at Beth.

Si Beth ay super no reaction lang. Pero, si Iris ay nag-shift sa 'im-so-stupid-i-can't-do-anything-right-i'm-bobo-i'm-going-to-quit-school' mode. And that is totally understandable. Kaya si Beth na-NR ay biglang naiyak.

I feel bad for them. Not that mag-reremovals sila but, because sinisisi nila ang sarili nila (especially Iris) kung bakit ganun ang nangyari. All of us (Rashid, Rocel, Stella, Alex, moi) were trying to comfort them pero super na-blanket sila ng depression (which again is totally understandable).

Alam ko that they can do it. I know it! Yan ang plan ni LORD. Syempre! Nagpapapansin si LORD. Gusto NIYA na i-surrender nina Iris and Beth ang lahat ng worries nila.

Beth and Iris, I believe in the two of you. I know you can do it. Kaya niyo yan! Andyan si LORD. Nandito din kami! Always.

Cello's Doughnuts @ Vito Cruz
At last! Hindi ko na kailangang pumunta ng Katipunan para lang makabili ng heavenly doughnuts ng Cello's! Salamat sa nag-franchise. Bukas na bukas ay bibili ako ng pagkaing pampataba mula sa Cello's.

SemBreak
TGIS! Thank God Its SemBreak! Welcome to buhay baboy! Hehe...

Prayer Ko
Lord God, I lift your name on high. My heart is overwhelmed with gratitude. Thank you for all the blessings that you've showered upon us - upon me. Although at times I feel unworthy of your mercy and greatness, I realized that everything that you've given me (all the problems, all the triumphs) are part of leading and living a Christian life.

I'm still a bud. Help me to grow in love with you. Help me to fall in love with you more and more each day. Help me to help others fall in love with you.

By your grace, guidance, and mercy, I know that I will be able to overcome all my struggles. Strengthen me. Enlighten me. Shower me with your wisdom.

I pray, Father GOD, that all of us may be able to pass Nursing, or whatever course we are in. Help us to realize that every bump in the road is just a bump I can leap upon.

That in all things GOD may be glorified!